't Nemen zoals het komt

De twee helse vluchten vanaf Auckland naar Sydney en Sydney naar Perth werd zat helaas vol met krijsende baby's, spelende kinderen en stinkende oude mannen. Er leek dan ook geen eind aan te komen.

Toch landde ik 's nachts aan in Perth en haastte ik me mezelf naar het hostel in Cottesloe (een surburb van Perth). De volgende ochtend liep ik zomaar tegen Boukje op (een meisje wat ik in Airlie Beach heb leren kennen). Tja Australie is schijnbaar toch heel klein.

Na wat bij gekletst te hebben, besloot ik toch maar aan mijn job hunting avontuur te beginnen. Ik begaf me naar de State Liberary voor wat internet en begon er duchtig op los te schrijven (vooral richting work agency's).

Nog een twee uur later kreeg ik een telefoontje van een work agency dat ze een baantje voor me had en na een skype- interview maakte ze voor me een afspraak met de client zelf voor mijn nieuwe job.

Hoewel ik duidelijk heb mezelf heb afgezworen dat ik geen verpleegkundig gerelateerd werk in Australie wil doen, werk ik nu de komende week voor een oudere vrouw die ik gedurende de dag zal ondersteunen (vooral bij de persoonlijke verzorging etc). Het is vergelijkbaar met de taken van een verzorgende.

Ik heb lang getwijfeld om deze baan aan te nemen, maar toch besloten dat ik het maar moet nemen zoals het komt. Vooral aangezien er een job hunting koorts in mijn hostel zich begaf heb ik 'ja' gezegd op deze kortdurende baan.

Ach, ik ben weer voor een week onder de pannen en straks een ervaring rijker.

Ciao!