Wannabe Efteling

Onze campeerplek in Wellington was midden in de stad (lees een parkeerplek, met stroom voorzieningen en toiletten). Het verdere knusse wat normaal een camping heeft was ver te zoeken in de hoofdstad van Nieuw Zeeland, wat ook de eerste echte stad was die ik bezocht in Nieuw Zeeland. De stad werd gekenmerkt door torenhoge gebouwen, hippe winkels en veel mensen. 's Avonds hebben Ditta en ik een kijkje genomen op de night market en hebben hier onder begeleiding van een gitarist met covers onze maaltijd genuttigd.

Het Te Papa museum is een must-do in Wellington, waar we ook drie uur hebben rond gehangen met ons cultureel oog. In de avond zijn we als echte supporters naar een rugby wedstrijd geweest. De regels en tactieken werden ons gaandeweg duidelijk. Maar de logica is voor ons nog steeds ver te zoeken. De rugby spelers hebben volgens mij iets te veel naar Arjan Robben en Wesley Snijder gekeken, want egotrippers waren het zeker. Maar ach, aan de andere kant waren ze ontzettend gespierd en stomweg kijken doet ook geen kwaad.

's Avonds ben ik mn Brabantse maat Tom tegengekomen en hebben we met zn allen een pubcrawl gedaan, wat uiite tot hilarische talent momentjes (vanaf zang tot dans en nog meer).

De parlementsgebouwen en Mount Victoria stonden op het ochtendprogramma de volgende dag. Schijnbaar waren er ontzettend veel elementen vanuit de Lord Of The Rings verfilmd op deze berg. Wij hebben deze helaas compleet gemist. Maar gelukkig was er in Upper Hutt Valley het Kaitoke Regional Park 'Rivendell' te bewonderen. Een uitgebreide uitleg vanuit het draaiboek van Lord Of The Rings was aanwezig. Nota bene werd elke boom genummerd die in deze film naar voren kwam. Zodat je met het archiefboek alle bomen terug kon vinden in de film/valley. Wij waren toch niet zo'n diehard fan en hebben onze weg vervolgd richting het noorden richting Taupo.

Onderweg zijn we in Turangi gestopt bij een informatie centrum om wat informatie op te vragen, wat uiteindelijk resulteerde tot een boeking van toeristische attracties, trill-seekers (skydive voor Ditta!) en culturele bezienswaardigheden. Ditta heeft gelijk die dag nog haar skydive gedaan en is gepakt door het skydive-virus!

Het volgende klinkt een beetje ongeloofwaardig maar is waar gebeurd: wij zijn de volgende ochtend ons bed om 5 uur ons bed uitgestapt om vervolgens ander half uur in een busje te zitten wat ons naar de Tongario Alphine Crossing zou brengen. Dit was bekant een 20 km wandeling door een (nog actieve) volkaansiche valley (voor The Lord Of The Rings fans onder ons: het duistere Mordor waaronder de Mount Doom). Wat was dat een ontzettend gave ervaring! Een van mijn hoogtepunten van het noorder eiland. Gelukkig stond ons pendelbusje aan de andere kant van de valley netjes op ons te wachten, zodat we op de achterbank neer konden storten terwijl we terug naar onze van werden gebracht. Na een verfrissende duik in het meer van Taupo en een blik bonen als avond eten zijn we als een blok inslaap gevallen.

Craters of the moon is kort gezegd een is natuur met een grote concentratie dampende geisers en blubberende modder poeltjes. Vooral grappig en stinkend naar zwavel. In Rotorua hebben we een degelijke dag gehad met wassen, opruimen, om boeken van mijn ticket (voorlopig zet ik 2 augustus weer voet op Nederlandse bodem), in hot pools heerlijk gaar braden en socializen met wat campingburen (waaronder met Kelly en James).

Onze planning in Rotorua was een grote flop. De geisers die we wilde bezoeken vroegen vaak $ 40 dollar en de andere wandelingen kregen we niet gevonden, waardoor we maar door de stad begonnen te zwerven. Rotorua is vooral een stinkende stad (door de overtrekkende zwavel zuur van alle geisers die Rotorua rijk is). We hebben uiteindelijk nog een pooltje gegraven in het hot water beach. Omdat de zwavel lucht te sterk was (er lag zelfs een dode eend in het water) hebben we het maar bij een kort bezoekje gehouden. Die avond stond namelijk The Tamaki Maori avond op het programma. De Maori bevolking is de eerste bewoner van Nieuw Zeeland. Tijdens deze avond lieten de Maori's ons rituelen en gewoontes van deze bevolking zien. Het was een avond die in het teken stond van cultuur snuiven, amusement en het vullen van onze maag. We hadden heerlijk traditioneel gegeten!

Eindelijk was het zover op vrijdag 4 april. Ik betrad de schapen boederij van de familie Alexander. Wat daar nou boeiend aan is? 44 neppe huisjes van een halve meter hoog, kinderkleertjes aan de waslijn en pompoentjes op een schaal 1:3. Kort gezegd Hobbinton (of voor The Lord of The Rings fans: The Shire)! Wat ontzettend gaaf. Onze guide vertelde ons wat tricks welke Peter Jackson heeft uitgevoerd tijdens zijn opnames gedurende de trilogie van The Lord of The Rings en The Hobbit. Ook liet ze lichtelijk door schermeren dat Peter een perfectionist (of zeur) was. De schapen van de familie Alexander zagen er niet goed genoeg uit, daarom heeft hij schapen vanuit het zuider eiland laten invliegen. Ook was de kleur van de bladeren van een bepaalde boom niet de goede kleur, waardoor men handmatig de juiste kleur heeft aangebracht. Als kers op de taart hebben we nog een biertje genuttigd in The Dragon Inn. Daarna hebben we dit idyllische en sprookjesachtige bos (waar de Efteling het nooit aan zal kunnen tippen) achter ons gelaten, maar denken er nog vaak aan terug!

In Waitomo hebben we de beroemde black water rafting in een grot gedaan. De grot is hier rijk aan versteende vissen, gefossielde schelpen, stalagmieten en bijbehorende tieten. Nadat we onze veiligheidstuigje hadden aangegespt, kregen we een snel cursus abseilen. Zodat we de eerste abseil van 35 meter (vet!) heel huids konden afleggen en de grot konden betreden. Daarna hebben we nog geswingt, gesprongen, gepeddeld en geklommen in de grot. Het was erg cool! Tijdens onze peddel route door de grot hebben we de bekende glow-worms gezien. Een sterrenhemel aan lichtjes verlichte de donkere grot. Het lichtelijk wonder van deze worm is het enzym proces. Zoals onze guide het samenvatte: shiny shit! Grappig om deze ervaring eens mee te maken. Na het black water avontuur hebben we samen met Kelly en James de avond jong gemaakt.

Raglan is het mekka onder de surfers en als beginnend surfer een must-do in het noorder eiland. Zo gezegd, zo gedaan huurde ik mijn spullen en we begaven ons naar Manu Bay, waar we de na middag hebben doorgebracht. Ik (proberend) surfend en de rest geentertaind langs de kant. We hebben deze heerlijke avond afgesloten middels een smakelijke bbq.

De volgende ochtend zijn onze wegen gescheiden en zijn Ditta en ik (na een afscheid met James en Kelly) richting Coromandel gereden. We hebben een stop in Thames bij het Butterfly and Orchide Centrum gemaakt. Hier hebben we deze wonderlijke beestjes een tijd lang bewonderd. Na een misselijk makende slingerende route langs de west kust kwamen we op onze campingspot in Coromandel uit.

De mistige en sluierende bewolking droeg geen positieve bijdrage aan het schijnbare gave uitzicht vanaf Castle Rock. We zagen namelijk geen fluit. Daarom zijn we maar snel de kauri bomen in Wairau Kauri Grove gaan bezichtigen. We hebben afkoeling gezocht in de idyllische Wairau Falls. En gevonden... 's Avonds zijn we aangekomen in Hot Water Beach en hebben (na een strijd met tiental andere mensen gewapend met schep een plekje gevonden om) onze eigen hot pot gegraven. Een hele gave ervaring!

De Cathedral Cove is een echte aanrader in het Coromandel district, dus dat hebben we ook gedaan. Een korte wandeling door zowel forest als uitgestrekte velden bracht ons bij The Cathedral Cove. Een door uitgebrande grot verbindt twee schattige strandjes met elkaar. Heel tof en mooi!

In Tairua hebben we de Mount Puka beklommen wat ons een mooie panorama gaf over Slipper en Shoe Island. De na middag hebben we in het stadje en strandje van Whangamata doorgebracht.

De volgende ochtend hebben we een beetje verdwaald met onze camper rond gereden en zijn uiteindelijk (na het gebrek van informatie centra) maar vervroegd Auckland belandt. Na ons geinformeerd te hebben omtrent de bezienswaardig- en bezigheden in Auckland hebben we ons naar onze camping verplaatst.

In Auckland hebben we de ferry naar Devonport genomen en hebben op dit kleine schiereiland de middag door gebracht. Op Mount Victoria had je een mooi uitzicht over de stad en we hebben onze geschiedenis bijgespijkerd tussen de bunkers op North Head. Verder hebben we in Auckland nog wat door de stad gelopen en wat cultuur gesnoven.

Al enkele dagen was ik mijn tranen in Auckland aan het weg bijten maar vandaag (toen ik afscheid van mijn maatje Ditta nam) verloor ik de strijd. Hoe cliché het ook klinkt en hoe allergisch ik ook voor clichés ben, maar van Nieuw Zeeland krijg ik maar geen genoeg en zal ik ook nooit genoeg van krijgen. Reden genoeg om hier over een aantal jaar terug te komen en andere avonturen te beleven. Want tijdens zeven weken Nieuw Zeeland zie je natuurlijk de topics en toeristische attracties. Ik heb echt een top ervaring gehad, die ik samen met Ditta heb mogen delen en die niemand ons ooit af zal pakken! Momenteel zit ik op Auckland airport tussen de blije cheerleaders mijn tranen weer weg te bijten om mijn vliegtuig zo in te stappen om er uiteindelijk in Perth (west kust van Australie) er weer uit te stappen.

Kia ora.