Viva la Vida

Zoals Nelly Fortado zingt ‘All good things will come to an end’. Zo ook mijn backpack avontuur wat eigenlijk veelste snel voorbij is gevolgen. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ‘groen’ ik in Sydney aan kwam halverwege september vorig jaar.

Nu elf maanden verder heb ik grofweg Australië gezien (Sydney, Brisbane, Gold Coast, Great Barrier Reef, Adelaide, Melbourne, Tasmanië, Canberra, Perth, Broome, Darwin en de Uluru), gewerkt (als bartender en verzorgende plus) en ervaren (slapen in vertiefte hostels, knotsgekken mensen mogen ontmoeten, de pakken goon met bijbehorende gevolgen, rollende auto’s in Tasmanië, adrenaline met skydive en snorkelen met haaien, diversiteit aan natuur, cultuur en beknopte geschiedenis). Samen met mijn maatje Ditta hebben we ons prima weten te vertoeven in de camper in het wonderschone Nieuw Zeeland (bordenvol adrenaline, natuur, cultuur en lord of the rings avonturen). Foto’s, filmpjes en herinneringen aan deze toffe tijden koester ik dan ook.

Natuurlijk ben ik weer blij als ik mijn familie, vrienden en hond Boris (waarschijnlijk huilend) om de hals vlieg. Het feit dat ik mijn thuisfront weer kan omarmen betekend een einde aan mijn levensstijl als een backpacker, waar ik eigenlijk nog geen afscheid van wil nemen! Voordat ik vorig jaar september vertrok heeft Sophie me gewaarschuwd voor het reisvirus, waardoor ik zeker ben getroffen.

Gedurende mijn reis is het lijstje van landen (en vrienden die ik tijdens mijn reis heb mogen ontmoeten) die ik wil bezoeken/opzoeken aangevuld. Dus hopelijk kan ik het reisvirus gewoon in stand houden.

Lieve vrinden, ik wil iedereen bedanken voor het volgen van mijn blog, de aai over de bol en de schop onder de kont die ik af en toe heb mogen ontvangen. Ik weet hoe zuut deze update overkomt maar hé: viva la vida.